بررسی اثرات استفاده از هورمون جیبرلین بر روی رشد و عملکرد پیاز خوراکی از طریق تیمار بذر

این پژوهش به منظور بررسی اثرات تیمارهای مختلف غلظت هورمون جیـبرلین (0،250،500 و750 میلی¬گرم بر لیتر) و زمان¬های مختلف تیمار (صفر، 6،12و 18 ساعت) بر رشد رویشی گیاه پیاز خوراکی در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان شمالی به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک¬های کاملاً تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. نتایج تجزیه مستقل داده¬ها نشان داده که عملکرد پیاز بطور معنی¬داری تحت تاثیر زمان تیمار هورمون قرار نگرفت؛ امّا درغلظت 500 میلی¬گرم بر لیتر، بیشترین عملکرد را نشان داد. همچنین نتایج اثر مستقل زمان روی صفات رویشی نشان می¬دهد که طول ساقه، تعداد برگ و قطر یقه تفاوت چندان معنی¬داری در اثر زمان تیمار از خود نشان نداد. ولی بر ارتفاع بوته اثر معنی¬داری نشان-داد. غلظت هورمون بر روی همه صفات رویشی اثر معنی¬داری نشان می¬دهد؛ بطوریکه غلظت 500 میلی-گرم بر لیتر اثر مثبت معنی¬داری بر روی طول ساقه، تعداد برگ و ارتفاع بوته دارد. ضمنا بیشترین اثر مثبت معنی¬دار بر روی قطر یقه مربوط به غلظت صفر(تیمار شاهد) می¬باشد. همچنین نتایج حاصل از جدول واریانس اثرات متقابل زمان تیمار و غلظت هورمون بر صفات رویشی نشان داد که اثر متقابل بین تیمار زمان 12 ساعت و غلظت 500 میلی¬گرم بر لیتر بیشترین تاثیر را بر افزایش تعداد برگ و ارتفاع بوته دارد؛ ولی این اثر بر طول ساقه، مثبت ولی غیرمعنی¬دار است؛ در حالیکه اثر متقابل زمان شاهد و غلظت 750 میلی¬گرم بر لیتر بر قطر یقه معنی¬دار می¬باشد. ضمنا نتایج حاصل از بررسی اثرات متقابل این تیمارها بر صفات زایشی و عملکرد نشان می¬دهد که تیمار زمان 12 ساعت و غلظت 500 میلی¬گرم بر لیتر هورمون بیشترین تاثیر را بر تعداد پیاز کوچک، متوسط، تعداد کل و وزن پیاز کوچک و پیاز متوسط دارد و تیمار زمان شاهد و غلظت 500 میلی¬گرم بر لیتر هورمون، بیشترین تاثیر را بر تعداد پیاز بزرگ، وزن پیاز بزرگ و وزن کل پیاز دارد